Powermask, de tentoonstelling in het wereldmuseum in Rotterdam gecureerd door Walter van Beirendonck, toont maskers van over de hele wereld. Verkleden in het algemeen, en maskers heel in het bijzonder vind ik een fascinerend gegeven: hoe vertoon je je aan de wereld? Word je iemand anders door je te verbergen, een compleet andere rol te vervullen, speler te zijn in een nieuwe wereld, de goden te eren, de doden te groeten, de initiatie van jong kind naar volwassene te ondergaan? Over heel de wereld worden maskers gebruikt voor heel verschillende doeleinden.
Van Beirendonck bracht prachtige voorwerpen samen en maakte er een meesterlijke scenografie van. In de eerste zaal vroeg hij Amerikaans kunstenaar Brian Kenny om een muurschildering te maken waarop maskers van over heel de wereld te zien zijn. Deze statische muur staat in dialoog met de overzijde, waarop een tiental televisietoestellen oude en hedendaagse filmpjes tonen waarin mensen in allerlei omstandigheden maskers dragen.
De collage bij binnenkomst is hoogst vermakelijk en trok mij, liefhebber van oude foto's en vervlogen tijden, in het bijzonder aan. Familieportretten worden op familieportretten getoond en in elk beeld krijgen een aantal protagonisten maskers waardoor het beeld speels en kleurrijk hedendaags wordt.
Op de tweede verdieping confronteert Van Beirendonck de Westerse kunstscène van begin twintigste eeuw - Pablo Picasso, André Breton, iets later ook Peggy Guggenheim - met de intro toen van Afrikaanse maskers, hetgeen de kunsten voorgoed veranderde.
Op de tweede overloop leer je het werk van Charles Fréger (1975) kennen. Hij fotografeerde voor zijn Wilder Mann serie de kostuums die worden aangetrokken bij traditionele Europese winterfeesten. Weer een nieuw te volgen lijntje: eens dieper duiken in het werk van deze Franse kunstenaar.
Rotterdam is niet zo heel ver (slechts een uurtje van Antwerpen!) en de tentoonstelling loopt nog tot 18 maart. Het is een esthetische ervaring die ook voor (kleine) kinderen voldoende boeiende momenten oplevert. Vooral het eigen masker maken achteraf werd gesmaakt en bovendien heel erg aangenaam geanimeerd door een toffe Hollandse dame.
Toch één belangrijk minpunt: de tentoonstelling is duidelijk gemaakt door iemand die zich in het dagelijkse leven bezig houdt met esthetiek. De inhoudelijke duiding van etnografisch materiaal door de antropoloog is daardoor volledig op de achtergrond verdwenen - zeg maar: onbestaand. Het is mooi te zien hoe mensen van alle tijden en alle plaatsen het masker als attribuut in hun leven hebben geïntegreerd maar het ware toch veel sterker geweest als er plaats was gemaakt voor die inhoudelijke duiding.
