Wat vorig jaar misliep (omdat de zaal in De Singel nog niet klaar was), zet ik dit jaar recht: Naar de Cellosuites van Bach, in een choreografie van Anna Teresa De Keersmaeker en met aan de Cello Jean-Guihen Queyras. In de Singel in Antwerpen ergens in januari.
(c) Merlijne Marell
In het nieuwe jaar zet Villa Verbeelding (Hasselt) de houtsnede in de kijker. Illustratoren als Luk Duflou, Isablle Vandenabeele, Merlijne Marell en Vanessa Verstappen zweren bij houtsnede wanneer ze een prentenboek illustreren. (vanaf 3 februari)
‘It almost seemed a Lily’, daarmee komt Berlinde De Bruyckere in Mechelen naar buiten. In het museum Hof van Buysleden laat ze zich inspireren door de retabels vol kitscherige bloemetjes. Zij maakt haar bloemen met verweerde dekens. Donderdagavond is het nocturne tot 22 uur en om 19.30 kan je mee aansluiten bij de gratis rondleiding (enkel inkomticket kopen).
Een vriend tipte me deze film Kollektivet van de Deense regisseur van Festen, dus die wil ik samen met nog andere films (Roma, girl, Beautiful Boy) tijdens het kerstverlof bekijken. Volgens mij liggen mijn filmambities voor zo’n korte periode iets te hoog.
Ibsen’s huis in de Singel (Antwerpen), pas in februari. Vorig jaar zag ik er van Simon Stone (zelfde regisseur) het weergaloze ‘de drie zussen’ van Tsjechov. Ik heb niet getwijfeld toen ik zag dat deze regisseur in 2019 opnieuw te gast was in de Singel. Gaat dat zien!
Lekker eten met vrienden in Tapta, het restaurant vernoemd naar een Poolse beeldhouwster, dat onder de toren van de Antwerpse waterwerken is gevestigd. Dat is niet toevallig zo, want het ligt in het Maurice Verbaet centrum. Maurice Verbaet is kunstcollectioneur en vader van de chef-kok van Tapta, Magali Verbaet. Zij hield eerder het machtige Ossip open in Berchem. Dat was, die ene keer dat ik er ging, buitengewoon lekker. Hooggespannen verwachtingen.
En ook: het oude jaar uitwandelen en het nieuwe in, met verschillende vriendjes en vriendinnetjes.